De term Burn-out is voor het eerst gebruikt in het begin van de jaren zeventig door Herbert Freudenberger en Christina Maslach, twee Amerikaanse psychotherapeuten die patiënten over de vloer kregen met gelijkaardige klachten. Op het eerste zicht doen de klachten bij een Burn-out denken aan een depressie, maar het betreft hier duidelijk een ander syndroom dat bijgevolg ook anders behandeld moet worden.
Algemeen wordt gesteld dat er sprake is van een Burn-out wanneer iemand te kampen heeft met extreme vermoeidheid, een duidelijk cynisme en dus afstand van zowel zijn of haar werk als zijn of haar collega’s en het gevoel persoonlijk niet meer bekwaam te zijn om goed te presteren binnen de job.
Een Burn-out is komt vaak voort uit een periode van extreme werkdruk of stress binnen de omgeving. Mensen die met een Burn-out te maken krijgen, zien het absoluut niet zitten om nog langer naar het werk te gaan.
Erkenning
Het is belangrijk dat een Burn-out erkend wordt als een echt syndroom en mensen die ermee te maken hebben dus ook een echte behandeling kunnen krijgen. Vroeger was dit niet het geval en werden mensen met een Burn-out gezien als profiteurs die gewoon geen zin hadden om te werken. Er was veel onbegrip waardoor de werknemer zich nog slechter ging voelen en zijn zelfvertrouwen volledig kelderde.
Economisch gezien kunnen we er ook niet meer omheen. In Nederland heeft zo’n 12.5% van de beroepsbevolking te lijden aan een burn-out. En in België is het ook niet veel beter gesteld. Uit verschillende onderzoeken en studies is gebleken dat de werkdruk en snelheid van onze hedendaagse arbeidscultuur een grote invloed heeft op de fysieke en mentale gezondheid van werknemers. 89% klaagt over stress, 63% over burn-out en 51% over slaapproblemen. Bedrijven en organisaties moeten zich terdege bewust worden van het belang van preventie van stress en burn-out.
Hoe een Burn-out te behandelen?
In tegenstelling tot wat vroeger vaak het geval was, worden mensen met een Burn-out geen maanden meer in ziekteverlof gezet. Dit is ook absoluut niet de juiste behandeling. Het gevolg was meestal dat de patiënt geheel arbeidsongeschikt werd en zich nog slechter ging voelen. Tegenwoordig wordt een Burn-out behandeld aan de hand van therapie sessies gedurende een korte periode van enkele weken. Tijdens deze sessies wordt gezocht naar de oorzaak van de Burn-out. Vaak kunnen enkele kleine veranderingen binnen de werkomgeving al een groot verschil maken. Ook de keuze om over te stappen van een voltijdse naar een halftijdse job biedt weleens soelaas.
Ik kies ervoor op samen met de cliënt te kijken naar de toekomst, hoe deze anders zou moeten/kunnen zijn en daar naar toe te werken. Het veranderen van mindset en gedrag, het stellen van grenzen is daarin crusiaal. Met het aanleren van nieuwe tools, technieken en hebben van een andere mindset kan een Burn-out leiden tot een ervaring die niet meer terug hoeft te komen.