Enige tijd terug liep ik door ‘t bos. Er waaide een klein briesje wat ik in mijn gezicht voelde. Samen met de warmte van de zonnestralen. Het zonnetje stond halfweg de hemel. De lucht was heerlijk blauw. Het bospad waarop ik liep, werd geflankeerd door bossen aan de ene kant, Aan de andere kant stond riet en lag er een groot ven. Een stukje verder stonden wat berkenbomen die mooi afstaken tegen de blauwe lucht.
In de verte dreven wat eenden die zich vermaakten vlakbij de oever. Halfweg het ven lag een eilandje. Vanuit die richting kwam ook wat kabaal van ganzen.
Ik liep verder over het pad tussen het riet door, richting het water en zocht naar een goed plekje om even te kunnen gaan zitten. Ik vond een droge graspol, ging zitten en tuurde over het water.
Er kwam ‘n gedachte in me op over iets wat begin die week had gespeeld. Ik had geen zin om er opnieuw over na te denken en parkeerde die gedachte.
Even later kwam een andere gedachte in me op. Ook die parkeerde ik.
Ik bleef kijken naar het rimpelende water, de vogels in de verte en ik bleef bij het gevoel van de zonnestralen en het kleine briesje.
Er kwamen helemaal heen gedachten meer in me op. Er was alleen maar rust, stilte.
Heerlijk genieten van de natuur.
Het geluid van de vogels in de verste, en ook van wandelende mensen wat dichterbij, bereikte me niet. Het was alsof ik helemaal alleen was in dit prachtige stukje natuur. De zonnestralen die schitterden op het zilverkleurige wateroppervlak betoverden me. Het was alsof ik helemaal onder hypnose was gebracht.
Plots werd er op mijn schouder getikt. “Lieverd, loop je mee verder?”
wat een heerlijke plek is dit toch. We willen er regelmatig vertoeven. Om te genieten van de prachtige natuur. En ook van de ultieme rust.
Wil jij ook (leren) genieten van rust? Rust in je hoofd?
Kom een keer ‘n sessie doen bij Weer Genieten en leer hoe ik dat doe…
