Ik word wakker. Oh, ik ben nog steeds moe. Ik draai me nog eens om. Wat kost dat een energie. Net wakker en ik wil blijven liggen. Maar ik MOET er uit. Ik moet van mezelf opstaan maar eigenlijk wil ik niet. Bij de gedachte van moeten opstaan alleen al, word ik moe. Het lijkt wel een uitputtingsslag waar ik nu in zit. Zit, want leven is het niet te noemen. Ik rol uit bed. ‘Normaal’ opstaan lukt gewoon niet. Met veel moeite trek ik mijn sportkleding aan want ik MOET zo dadelijk naar de sportschool. Dat MOET ik van mijzelf. Mijn therapeut heeft gezegd dat bewegen goed is voor mij. Dus wil ik als het even kan elke dag naar de sportschool. Maar alleen eraan denken, daar word ik al zo moe van.
Na ’n uurtje sportschool ga ik weer vlug naar huis. Nou ja vlug, zo snel als het gaat want het is wel vermoeiend hoor. Even heb ik nergens aan hoeven denken en dat was wel fijn. Maar nu… Ik hoop dat ik geen bekenden tegenkom onderweg. En straks MOET ik ook nog boodschappen doen. Ja dat MOET. Want ik moet nog wat spulletjes halen voor het eten. Eigenlijk wil ik helemaal niet naar de winkels. Want dan zul je zien dat ik weer iemand bekends tegenkom. Dan moet er weer ’n praatje gemaakt worden. Moet ik weer vertellen dat het geweldig gaat. En dan denken ze vast: “als het zo goed gaat, waarom ben je dan niet aan het werk? Profiteur…”. Maar het gaat helemaal niet geweldig en ik voel me gewoon beroerd. Maar ja, als ik dat zeg… denken ze vast “jij moet in bed liggen!” en willen ze vast geen contact met mij. Alleen deze gedachtes zijn zo ontzettend vermoeiend.
Na ’n tijdje op de bank te hebben gezeten, heb ik voldoende moed bij elkaar geschraapt om de inkopen te gaan doen. Ik loop door het winkelcentrum. Ik kijk zoveel mogelijk naar de grond en verstop me zoveel mogelijk in mijn winterjas. Ik probeer niet op te vallen. Ik wil niet door bekenden gezien worden en al helemaal niet worden aangesproken. Ik heb mijn spulletjes en ga naar de kassa. Oeps, wat is mijn pincode ook al weer? Gelukkig heb ik ook nog voldoende kleingeld in mijn beurs. Ik slenter naar huis. Het was weer heel vermoeiend maar het is gelukt. Thuis aangekomen plof ik op de bank.
Twee uur later schiet ik wakker. Nog steeds moe maar ook hongerig. Het is eigenlijk al te laat om nog te eten. Wat een vermoeiende dag was dit weer. Morgen wil ik het anders doen. Maar ja, dat dacht ik gisteren ook al. Ik weet alleen niet hoe. Ik kan wel janken. Dat lucht ook al niet op. Niets lijkt te helpen. Ik weet het niet meer… en daar word ik zo moe van!
Help!
Verander je fysieke houding
Met een paar kleine veranderingen kun je je al een heel stuk beter gaan voelen en een stap in de goede richting zetten. Het is geen oplossing voor het hele burn-out probleem maar het zal je wel meer energie geven.
Lichaamshouding is een hele belangrijke schakel in hoe je denkt en hoe je je voelt. Dus wanneer je bijvoorbeeld loopt of wandelt, loop dan rechtop, schouders naar achter en ‘neus in de wind’. Door deze houding zul je je beter gaan voelen. Alsof je de wereld aankan. Het zal je meer energie geven.
Je zult merken dat je wel een praatje kunt aangaan met mensen die je tegenkomt. En dat je je daarbij zelfs goed blijft voelen. Dat je andere en positieve gedachten krijgt. Dat het minder energie kost. Dat wanneer je je wat beter voelt, je het zelfs weer leuk gaat vinden om met anderen te praten. Deze ommekeer zal bijdragen in het ‘genezingsproces’.
Om deze gedragsaanpassing blijvend te laten zijn moet er meer veranderen. En om deze veranderingen door te maken help ik je graag als ’n soort ‘reisleider’ op jouw reis. Zodat je weer kunt gaan genieten van je leven.
Be Happy Manager